నేను

నేను 

అమ్మా నాన్నల ప్రతిరూపాన్ని

ఆడపిల్లను నేనాడపిల్లను

అమ్మ వేలు పట్టుకు నడిచిన పాపాయిని

బడికి వెళ్ళాలన్నా అన్ననో తమ్ముడినో

సాయంగా తీసుకెళ్ళే  అమ్మాయిని

చదువు పూర్తికాగానే ఇష్టాయిష్టాలతో 

పనిలేక నాన్నమాటవిని తాళికట్టించుకొన్న యువతిని

పాతికేళ్ళకే పిల్లలను కని పెంచే మరలాంటి

మహిళను

యంత్రాలకైనా విశ్రాంతుంటుందేమో కాని

అదికూడాలేని ఆడదాన్ని

రెండుచేతులా సంపాదిస్తున్నా

నాకంటూ ఏమీ మిగుల్చుకోలేనిదాన్ని

మధ్యతరగతి మహిళను 

కాలం మారినా మనుజులు మారినా

ఆడదంటె అబలలంటు పరాచికాలాడినా

కాదని గట్టిగా అనలేని మహిళను

మొండికేసి తిరగబడితె

 ముల్లు మీద బడ్డ అరిటాకు చందమే

అందుకే 

నొప్పింపక ఒప్పిస్తూ బతుకుతున్న మహిళను

నాకు నేనే బలం నాఆత్మబలమె ఆయుధం.


Sent in ప్రయుత కవితాయజ్ఞం